تاپیک جامع تشریح انواع مصالح ساختمانی و مصالح نوین صنعت ساختمان

[کیوان بابایی]

باسلام

در این تاپیک جدید قصد دارم به کمک شما همکاران عزیز در مورد انواع مصالح ساختمانی از پایه ساختمان تا معماری تا حد امکان همراه با تصویر توظیحاتی داشته باشیم . همچنین سعی می شود مصالح نوین و هر موردی که به صنعت ساختمان مرتبط است در این تاپیک برای اطلاع عموم گنجانده شود .

- در این تاپیک سعی خواهیم کرد منبع اصلی تصاویر و مصالح ارائه شده صنعت ساختمان از جانب شرکت و یا نمایندگی ها ، در انتهای مطالب ذکر شود .

- ایجاد پرسش و پاسخ در این تاپیک آزاد است .

- تا حد امکان سعی شود در کنار تشریح مصالح ساختمانی و یا صنعت ساختمان به نکات اجرایی و همچنین ضعف و قوت آن اشاره شود .

خواهشمندم در این تاپیک فعالیت نمائید تا بتوانیم به یک تاپیک جامع برسیم .

[کیوان بابایی]

انواع سیمان و موارد مصرف آنها :

1- سیمان نوع 1
این نوع سیمان که سیمان پرتلند معمولی نیز موسوم است برای عموم مصارفی است که ویژگی های خاصی از بتن خواسته نشده است. از این نوع سیمان در ساختن پیاده رو ها رو سازی جاده ها پل های بتن مسلح راه آهن مخازن لوله های آب و ملات ساختمان های بنایی استفاده می شود به طور کلی این سیمان در تمام مواردی که بتنن در خطر مجاورت با سولفات ها نباشد مورد استفاده قرار می گیرد.

2- سیمان نوع 2
این نوع سیمان نوع مرغوب تری ست و در مواردی که در مقابل حمله سولفات ها ی معتدل احتیاط لازم باشد به کار می رود. سیمان تیپ 2 معمولاً کندتر از سیمان تیپ 1 می گیرد و در گرفتن حرارت کمتری تولید می کند. از این سیمان می توان در ساختمان های حجیم استفاده نمود تا در هنگام گرفتن بتن حرارت کمتری ایجاد شود و حجم بتن کمتر باشد.

3- سیمان نوع 3(همان سیمان نوع 1 ولی به شدت ریزتر آسیاب شده)
سیمان نوع 3 سیمانی ست که در مدت کوتاهی یعنی معمولاً در عرض 1 هفته یا کمتر مقاومت زیادی به دست می آورد و مقاومت 7 روزه ی آن حدود مقاومت 28 روزه ی سیمان نوع 1 می باشد. این نوع سیمان نسبت به سیمان نوع 1 در هنگام گرفتن حرارت بیشتری تولید می کند. از این سیمان وقتی استفاده می کنند که بخواهند زود تر از معمول قالب را برداشته و بتن را مورد استفاده قرار بدهند در هوای سرد نیز می توان از این سیمان استفاده کرد تا مدت زمان لازم برای محافظت بتن ریخته شده کوتاه تر شود گرچه با بکار بردن مخلوط پر سیمان تر با سیمان نوع 1 هم می توان بتنی تهیه کرد که در مدت کوتاه مقاومت بیشتری کسب کند ولی سیمان نوع 3 همین کار را به نحو بهتر و با صرفه تر انجام می دهد. سیمان نوع 3 را سیمان زود گیر هم می گویند.

4- سیمان نوع 4
سیمان نوع 4 سیمانی ست که هنگام گرفتن حرارت خیلی کمتری تولید می کند و مورد استفاده ی ان جایی ست که شدت و مقدار حرارت تولید شده اهمیت دارد . بتنی که با این سیمان ساخته می شود آهسته تر افزایش مقاومت پیدا می کند یعنی دیرتر می گیرد . کاربرد اصلی این نوع سیمان در ساختمان های حجیم بتنی ست . در ساختمان های حجیم چون سد های وزنی بتنی به علت حجم زیاد بتن افزایش درجه حرارت ناشی از گرفتن بتن می تواند بسیار زیاد و خطرناک شود. برای پایین نگه داشتن درجه حرارت سیمان ، سیمان نوع 4 که به آن سیمان دیرگیر نیز می گویند به کار می رود.

5- سیمان نوع 5
سیمان ضد سولفات یا نوع 5 وقتی به کار می رود که بتن در تماس شدید با سولفات ها قرار داشته باشداز این سیمان اساساً وقتی استفاده می شود که خاک یا آب زیرزمینی که در تماس با ساختمان بتنی قرار دارد مقدار زیادی املاح سولفات داشته باشد سیمان نوع 5 دیرتر از سیمان معمولی می گیرد.

[کیوان بابایی]

سیمان پوزولان یا طبیعی مادهٔ اصلی این سیمان خاکسترها و پوکه‌های آتش فشانی است که سیلیس آن‌ها به علت زود سرد شدن به صورت پوک وغیر بلوری در آمده است. سیمان طبیعی از مخلوط کردن سیمان پرتلند با آهک شکفته با پوکه‌های معدنی به دست می‌آید.

با مخلوط کردن نسبت وزنی ۱ به ۴ این سیمان باموادمناسب بهترین مقاومت به دست می‌آید. این سیمان هنگام هیدراته شدن حرارت کمتری آزادمی کند؛ از این رو در بتن ریزی‌های حجیم و جاهایی که بتن مورد هجوم سولفات هاست مصرف می‌شود. طبق استاندارد ملی ایران سیمانهای پوزولانی به دسته سیمان پرتلند پوزولانی و سیمان پرتلند پوزولانی ویژه طبقه بندی می‌شوند. در سیمان پرتلند پوزولانی، ماده پوزولانی حداقل ۵٪ و حداکثر ۱۵٪ وزنی سیمان را تشکیل می‌دهد و این سیمان با نشانه پ. پ. عرضه می‌گردد. در سیمان پرتلند پوزولانی ویژه، ماده پوزولانی حداقل ۱۵٪ و حداکثر ۴۰٪ سیمان را تشکیل داده و این سیمان با نشانه پ. پ. و. عرضه می‌گردد.

سیمان پرتلند پوزولانی ، ترکیبی است از حداقل 5 و حداکثر 15 درصد پوزولان طبیعی و 85 درصد کلینکر یا سیمان پرتلند که در مجاورت آب به صورت خمیر چسبنده‏ ای در آمده و در کارهای ساختمانی مصرف می‏ شود .

مصرف مواد پوزولانی در بتن می‌تواند یک یا چند خاصیت مشروح زیر باشد:

* کاهش میزان مصرف سیمان
* کاهش سرعت و میزان حرارت حاصل از فرایند آب‌گیری سیمان
* بهبود کارآیی بتن
* افزایش مقاومت بتن در پایان ۲۸ روز
* افزایش پایایی بتن از طریق کاهش نفوذپذیری
* صرفه اقتصادی
* بالابردن مقاومت در برابر حمله اسیدها و قلیایی سنگدانه‌ها
* جلوگیری از ترک خوردن سطحی گسترده بتن
* کاهش بتن ریزی

[کیوان بابایی]

افزودنی های بتن
مواد مضاف، موادی شيميائي هستند كه به مقدار جزئي به بتن اضافه مي شوند تا بعضي از خواص مناسب و مطلوب را در بتن ايجاد كننـــد . مواد اصلی تشکیل دهنده بتن عبارت‌اند از: سیمان، آب و مصالح سنگی، به طور کلی هر ماده دیگری که غیر از مواد اصلی به بتن (یا ملات یا دوغاب) در ضمن ساخت افزوده شود، ماده افزودنی نامیده می‌شود. مواد افزودنی معمولاً به صورت گرد یا مایع هستند و یک یا چند ویژگی بتن را تغییر داده، برخی از آنها را اصلاح می‌کنند و بعضاً ممکن است سبب اختلال و بروز عیب در پاره‌ای از ویژگیهای مطلوب بتن شوند. ميزان مصرف مـــواد مضاف در بتن كم بوده و معمولا‍ً به صورت درصدي از وزن سيمان مشخص مي شود .
• علی رغم کل ملاحظات، باید به خاطر داشت که هیچ نوع و مقداری از افزودنیها را نمی توان به عنوان جانشین یک روش بتن ریزی خوب در نظر گرفت.
• موثرترین افزودنی ها هم به عواملی چون نوع و مقدار مواد سیمانی، مقدار آب، شکل سنگدانه، دانه بندی، نسبت های مخلوط، مدت زمان اختلاط، اسلامپ و دمای بتن بستگی دارد.

دلایل استفاده از افزودنی ها

1- کاهش هزینه ساخت بتن
2- دستیابی موثرتر به خصوصیات معینی از بتن نسبت به روش های دیگر
3- حفظ کیفیت بتن در ضمن مراحل مختلف مخلوط کردن، حمل، ریختن و عمل آوری در شرایط آب و هوایی نامساعد
4- غلبه بر شرایط اضطراری معین در ضمن عملیات بتن ریزی
گروه‌بندی کلی مواد افزودنی
1. زود گير كننده ها
2. كند گير كننده ها
3. مواد روان ساز یا خمیری کننده
4. روان کننده‌های ممتاز
5. مواد مضاف هوا زا
6. مواد پوزولانی
7. مواد کاهنده آب
8. مواد آب‌بند کننده
9. مواد افزودنی متفرقه

دسته اول: تسريع كننده ها (زود گير كننده ها )

مواد تسریع کننده به منظور تسریع در گیرش، سخت شدن و کسب مقاومت زودهنگام به کار می‌روند. کلرور کلسیم از متداول‌ترین مواد تسریع کننده است، ولی اثر چندانی در پایین آوردن درجه حرارت یخ زدن بتن ندارد. قبل از مصرف، باید آن را در آب حل کرده و سپس به آب اختلاط بتن اضافه نمود. زیرا در صورت افزودن آن به صورت خشک، تکه‌های حل نشده در مخلوط ممکن است سبب بیرون پریدگی بتن سخت شده و ایجاد لکه‌های سیاه روی سطح بتن شود. مقدار کلرور کلسیم هیچ گاه نباید از (2%) وزن سیمان در بتن غیر مسلح تجاوز کند، چون سبب سفت شدن سریع و ازدیاد جمع‌شدگی ناشی از خشک شدن بتن می‌شود.
مصرف آن به خاطر وجود یون کلر، در بتن مسلح و قطعات بتنی که در آن تکه‌های آلومینیومی یا فولادی کار گذارده شده، یا احتمال بروز واکنشهای قلیایی در مواد سنگی آن موجود باشد و یا در معرض آب یا خاک سولفاته قرار گیرد، ممنوع است.
درصدهای معینی از سولفاتهای سدیم و پتاسیم و هیدراکسیدهای سدیم و پتاسیم در تندگیر کردن بتن مؤثرند. مواد مضافی بر مبنای فرماتهای کلسیم و سدیم نیز ساخته شده‌اند که خورندگی آنها کمتر است. گاهی اوقات فرمات کلسیم با مواد بازدارنده خوردگی مانند نیتراتها، بنزواتها و کرماتها مخلوط می‌شود. نیترات کلسیم و چند ترکیب دیگر نیز به عنوان تسریع کننده پیشنهاد شده‌اند. به طور کلی افزودن مواد تندگیر کننده، بیشتر برای فصول سرد و برداشتن قالب قبل از موعد است. اصولاً طرح اختلاط صحیح بتن، گرم کردن آب و سنگدانه‌های آن و عایقکاری حرارتی قالبها به مصرف مواد تسریع کننده ارجحیت دارد.

دسته دوم : كند گير كننده ها

مواد افزودنی کندگیر کننده برای کاهش تأثیر هوای گرم بر گیرش بتن، گاهی اوقات برای طولانی کردن زمان گیرش در کارهای حجیم مانند سدهای بزرگ بتنی یا پمپ کردن بتن در فواصل زیاد یا حمل بتن آماده در مسافتهای دور به کار می‌روند. مصرف این مواد معمولاً موجب کاهش مقاومت اولیه بتن می‌شود.
اغلب کندگیر کننده‌ها، روان کننده یا عامل کاهنده آب بتن نیز هستند. در برخی از آنها حباب هوا نیز ایجاد می‌شود. معمول‌ترین کندگیر کننده‌ها سولفات کلسیم است که برای تنظیم زمان گیرش سیمان در موقع آسیاب کردن کلینگر به آن اضافه می‌شود. شکر به مقدار حدود (0.1%) وزن سیمان اثر کمی در کندگیر کردن دارد و هنگامی که مقدار آن به (0.2%) برسد، ممکن است گیرش نهایی را تا 72 ساعت نیز تأخیر اندازد. پودر شیر کم چربی، انواع نشاسته کلرورهای آمونیوم و آهن، اکسی کلرورها، برات و تارتارات کلسیم و بی‌کربناتهای قلیایی گیرش سیمان را به تأخیر می‌اندازند.

دسته سوم: روان ساز یا خمیری کننده

گاهی اوقات به علت شکل نامناسب دانه‌های سنگی، نامناسب بودن دانه‌بندی یا اشکال در انتخاب نسبتها‌ی اختلاط، مخلوط بتن تازه خشن است. در این شرایط ممکن است، بهبود کارایی مورد نیاز باشد، به ویژه در حالتی که پرداخت سطوح بتنی با ماله مورد نظر است. کارایی بهبود یافته ممکن است در بتن‌ریزی قطعات با میلگرد زیاد، پمپ کردن بتن و بتن‌ریزی توسط لوله نیز مورد استفاده قرار گیرد. بیشتر اوقات افزایش عیار سیمان یا دانه‌های ریز، کارایی مورد نیاز را تأمین می‌کند. بهترین ماده روانساز، حباب هوا است و به ویژه در بهبود کارایی مخلوطهای کم سیمان خشن مؤثر است. چون حبابهای هوا همانند لغزان‌ساز عمل می‌کنند.
در مخلوطهایی که مصالح رد شده از الکهای با چشمه 300 و 150 میکرونی آنها کم است، برای بهبود کارایی، افزودن مواد نرم شده پوزولانی یا بی‌اثر (شیمیایی) متداول است.

دسته چهارم : روان کننده‌های ممتاز

این مواد گونه جدیدی از مواد افزودنی روان کننده و کاهش دهنده آب می‌باشند که دارای اثر روان کنندگی بیشتری هستند، به لحاظ شیمیایی مواد تغلیظ شده فرم‌آلدئید ملامین می‌باشند که تأثیر زیادی در پخش ذرات سیمان داشته و معمولاً قدری کندگیر کننده نیز هستند.
روان کننده‌های ممتاز در بتن‌ریزی مقاطع پر آرماتور، نقاط غیر قابل دسترس، دال کفها یا راهها مصرف می‌شوند، بدون اینکه نیاز به مرتعش کردن داشته باشند. مصرف دیگر روان کننده‌های ممتاز در تولید بتن با کارایی عادی، ولی با مقاومت بسیار زیاد به جهت کاهش قابل ملاحظه در نسبت آب به سیمان می‌باشد. برای دستیابی به کارایی معین، ممکن است روان کننده‌های ممتاز تا (35%) از میزان آب بتن بکاهند و مقاومت 24 ساعته بتن را (50%) تا (75%) بالا برند.

دسته پنجم : مواد حباب‌ساز

قابل توجه است كه حبابهاي هوا در بتن به دو دسته اند :
• حبابهاي غير عمدي كه درشت تر از 0/05 ميليمتر و اكثرا با ابعادي در حدود چندين ميليمتر هستند.
• حبابهاي عمدي كه ريز تر از 0/05 ميليمتر هستند .

مواد حباب‌ساز، حبابهای بسیار ریز هوا (به قطر متوسط 50 میکرون) را در بتن ایجاد می‌کنند. تولید حباب هوا در بتن، سبب بهبود کیفیت بتن تازه از نقطه نظر کاهش نسبت آب به سیمان، کارایی بهتر، جلوگیری از جدا شدن مواد و رو زدن شیره بتن می‌گردد و سبب پایداری بتن سخت شده در برابر یخ زدگی و مواد یخ‌زدا نیز می‌شود. وجود حباب هوا تأثیر چندانی بر کاهش مقاومت فشاری بتن ندارد، بلکه گاهی اوقات به علت کاهش نسبت آب به سیمان، در مجموع موجب افزایش مقاومت آن نیز می‌گردد. بتن با حباب هوا نفوذ ناپذیرتر از بتن معمولی است و از این رو مقاومت آن در برابر سولفاتها بیشتر خواهد بود. عمده‌ترین مواد حباب‌ساز (کف‌زا) عبارتند از: صمغهای طبیعی چوب، چربیهای حیوانی یا نباتی و اسیدهای چرب آنها، صابونها و مواد پاک کننده.
پایدار ماندن کف، از خواص ضروری آنست و در غیر این صورت حبابها در اثر وزن بتن خواهند ترکید. از این رو علاوه بر مواد کف‌زا مواد پایدار کننده حباب نیز افزوده می‌شود. معمولاً حجم حباب هوای وارده در بتن از (4%) تا (8%) است. در موقع لرزاندن، مقداری از حبابهای هوا از بتن خارج می‌شوند که در صورت لزوم با افزودن میزان مواد حباب‌ساز این کمبود را جبران می‌کنند.

دسته ششم : مواد پوزولانی

مواد پوزولانی، مواد سیلیسی یا سیلیسی و آلومینیومی رآکتیوی هستند که هرگاه به خوبی آسیاب شوند و به صورت ذرات ریزی به نرمی سیمان درآیند، خود به خود با آب ترکیب نمی‌شوند، ولی در مجاورت موادی نظیر هیدرواکسید کلسیم، سولفات کلسیم و سیمان پرتلند در دمای عادی فعال شده و با آب ترکیباتی شبیه سیمان به وجود می‌آورند که خاصیت چسبانندگی دارد. چرتهای اپالینی شیل‌ها ، توفها، پامیستی‌ها و خاک دیاتومه دارای این خاصیت هستند. مواد پوزولانی مصنوعی نیز وجود دارند. سرباره کوره آهنگدازی، خاکستر زغال سنگ نرم شده خاکستر نرم دوده سیلیس از این جمله‌اند.
مواد پوزولانی باعث کم کردن حرارت آبگیری سیمان، آب‌بندی نسبی بتن، کاهش واکنش قلیایی سنگدانه‌ها و حمله سولفاتها در بتن می‌شود. مواد پوزولانی را می‌توان جانشین بخشی از کلینکر در سیمان کرد. در این صورت کاهش در مقاومت اولیه و 28 روزه بتن رخ می‌دهد، ولی مقاومت در عمرهای بیشتر، افزایش یافته و نه تنها کمبود مقاومت جبران می‌گردد، بلکه گاهی اوقات افزایش نیز می‌یابد.

دسته هفتم : مواد کاهنده آب

مواد کاهنده آب برای کاهش مقدار آب اختلاط مورد نیاز در تولید بتن با روانی معین یا افزایش روانی بتن برای مقدار معینی آب به کار می‌روند. بسیاری از مواد کاهش دهنده آب می‌توانند باعث تأخیر در گیرش بتن شوند و برخی از آنها ممکن است تسریع کننده گیرش باشند و گروهی تولید حباب هوا نیز بنمایند. مواد کاهنده آب با مقدار سیمان و اسلامپ ثابت، باعث افزایش مقاومت بتن با کاهش در بروز خطر آب انداختن یا رو زده شدن بتن و جداشدگی اجزا و کاهش نفوذپذیری بتن می‌گردند. مواد کاهنده آب، اغلب از اسیدهای لیگنوسولفینیک یا اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک و نمکهای آنها ساخته می‌شوند.

دسته هشتم : مواد آب‌بند کننده

در بسیاری از مواقع به ویژه هنگامی که بتن در معرض فشار آب قرار گیرد، غیر قابل نفوذ بودن آن مطرح می‌شود. آب‌بند بودن بتن با مقدار سیمان و آب اختلاط و مدت عمل آوردن آن در شرایط مطلوب و مساعد ارتباط دارد. بتنهای با اسلامپ کم و نسبت آب به سیمان کمتر از 49/0، چنانچه به نحو مناسبی ساخته و عمل آورده شوند، تقریباً آب‌بند هستند. موادی که برای آب‌بندی مصرف می‌شوند، معمولاً مواد ضد رطوبت (شامل اسید اولئیک، اسید استآریک یا پنتاکلروفیل) و پوزولونها هستند. در صورت تولید سیمان آب‌بند کننده می‌توان از آن به جای سیمان پرتلند معمولی در آب‌بند کردن بتن استفاده نمود.

دسته نهم : مواد افزودنی متفرقه

مواد افزودنی دیگری نیز وجود دارند که اهم آنها عبارتند از:

ـ مواد کمکی دوغاب‌ریزی و ترزیق سیمان
ـ مواد تولید کننده گاز به منظور تولید بتن گازی، معمول‌ترین این مواد پودر روی یا آلومینیوم است.
ـ مواد زبر کننده سطوح بتن به منظور جلوگیری از لغزش اجسام بر روی کفها.
ـ مواد رنگی که به سیمان سفید یا پرتلند برای تولید بتن رنگی افزوده می‌شوند.
ـ ترکیبات عمل آورنده که برای جلوگیری از تبخیر آب از سطوح بتنی در شرایط گرم و وزش باد، بر روی بتن پاشیده می‌شوند.
ـ مواد دیرگیر کننده سطوح بتنی، به منظور شستشوی خمیر آنها و نمایان شدن دانه‌های سنگ، که ممکن است روی قالب پاشیده یا مالیده یا به صورت ورقه‌های پیش‌ساخته بر روی قالب چسبانده شوند.
ـ امولسیونهای مواد پلاستیکی (به طور مثال پلی وینیلها) که برای روکشهای سطوح کف یا انجام تعمیرات و لکه‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ـ مواد پیوندساز به منظور پیوند بهتر بتن کهنه و تازه که بیشتر از مواد پلیمری هستند.
ـ پلیمرهای ویژه که برای تولید بتنهای پلیمری مخصوص مصرف می‌شوند.
ـ سایر مواد گوناگون

[کیوان بابایی]

مصالح سنگی :

شن و ماسه قسمت اصلی بتن را تشکیل می‌دهند. وبا توجه به مقاومت ساختمان‌های بتنی در مقابل عوامل جوی و عمر طولانی تر آن نسبت به ساختمانهای فلزی و آجری. و همچنین باتوجه به امکان تهیه سریع وارزان و آسان مصالحی که برای ساختن ساختمانهای بتنی مصرف می‌شود که قسمت عمده آن شن و ماسه می‌باشد.

ابعاد شن و ماسه :

به دانه‌های ریز ماسه بادی و برای دانه‌های درشت تر ماسه و همینطور برای دانه‌های درشت تر شن و قلوه سنگ، پاره سنگ تخته سنگ-صخره و غیره را می‌گویند. در صنعت ساختمان به دانه‌های سنگی که قطر آن در حدود دو میلیمتر یا کوچکتر باشد ماسه می‌گویند و به دانه‌های سنگی که قطر آن از دو میلیمتر بزرگتر باشد شن نخودی و به دانه‌های بزرگتر از شش میلیمتر شن می‌گویند. به طور کلی بهترین دانه بندی برای ماسه آنست که قطر۳۳ درصد دانه‌های آن بین ۰۸/۰ میلیمتر تا۵/۰ میلیمتر و۳۳ درصد دانه‌های آن بین ۵/۰ میلیمتر تا۱ میلیمتر و بقیه دانه‌های آن بین ۱ میلیمتر تا۲ میلیمتر باشد.

موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به موجب استاندارد شماره۲۹۹ ابعاد ماسه را از لحاظ نرمی به سه دسته تقسیم کرده است.
ماسه نرم از ۰۶/۰ میلیمتر تا۲/۰ میلیمتر ماسه متوسط از ۲/۰ میلیمتر تا۶/۰ میلیمتر و بالاخره ماسه درشت از۶/۰میلیمتر تا۲ میلیمتر و به موجب همان استاندارد ماسه از لحاظ اسم به چهار دسته تقسیم می‌شود :ماسه بادی-ماسه ساحلی-ماسه آبرفتی-ماسه یخچالی لازم به ذکر است که در بازار کار و کارگاه‌های ایران به جز ماسه بادی سایر اسامی برای ماسه رایج نیست.

شن و ماسه برای کارهای ساختمانی به دو گونه تهیه می‌شود

-شن و ماسه طبیعی
-شن و ماسه شکسته

هر سال پس از فصل بارندگی و طغیان رودخانه‌ها مقدار زیادی شن و ماسه در بستر رودخانه باقی می‌ماند که پس از کم شدن آب رودخانه‌ها این منابع در دسترس قرار می‌گیرد و این ماسه‌ها را پس از شستن و سرند کردن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تکه سنگ‌های درشت را بعد از تعیین جنس آن در سنگ‌شکنهای مختلف شکسته و خرد می‌نماید آنگاه آنرا به وسیله الک‌های مخصوص دانه بندی نموده و به مصرف می‌رساند.

[کیوان بابایی]

میلگردهای ساختمانی :





مطابق استاندارد ملی و مبحث نهم میلگرد A3 دارای آج جناقی ( 7و8) میباشد ولی میلگرد A2 داری آج مارپیچ میباشد

نکته1: اگر مجری سازه ای هستید یا ناظر باید به نوع آرماتور مصرفی در سازه که طراح مد نظر داشته توجه کنید و در صورت مشخص نشدن در نقشه ها آن را از طراح مطالبه کنید چراکه به طور مثال اگر سازه بر اساس میلگرد A2 طراحی شود ودر اجرا از میلگرد A3 استفاده شود به لحاظ اینکه مقاومت تسلیم زیادتری دارد سازه پر فولاد شود که این خلاف آیین نامه و مباحث نظام مهندسی است یا بلعکس اگر به جای میلگرد A3 از A2 استفاده شود سازه آن مقاوت لازم را نخواهد داشت .

نکته2: هنگام تهیه میلگر از کارخانجات معتبر تولید میلگرد استفاده کنید چراکه ممکن است افراد سود جو اقدام به تهیه میلگرد A2 با آج جناقی بکنند .

نکته 3: اگر ناظر سازه هستید و به نوع میگرد شک کردید ولی از نظر ظاهری ایرادی نداشت نمونه میلگرد ها را به آزمایشگاه برای تشخیص صحیح ارائه بدهید.

[chili]

سلام
درمورد تشخیص ظاهری میلگردهای A2 ,A3 نظرات متفاوتی هست.خیلی ها نظرشان این هست که متاسفانه کارخانه ها هردونوع میلگرد را بصورت جناغی ویا مارپیچی تولید می کنند
وآرماتوربندها هم همین نظر را دارند.یکی ازآنها می گفت میلگردهای A2رنگ پریده تر هستن .
آیا دوستانی که دستشون تواجراست می تونند مشخصات ظاهری بیشتری بدن؟
ناظرها گاهی گیر می دن که باید نمونه بره آزمایشگاه تست بشه ولی این حالت نادره.چون این دونوع میلگرد هم قیمت نیستند بعید نیست که تقلب در ارائه آن زیاد باشد ولازم است فوت وفنهای شناخت هرکدام را آدم بلد باشه.

[کیوان بابایی]

chili ,

الان در بازار مصالح معمولاً شرایط کمی تفاوت کرده وخیلی از افراد سودجو دنبال موقعیت های مناسب برای بالا کشیدن پول می باشند . پس در اینمورد ابتدا باید دقت زیادی کرد و از شرکت های معتبر درخواست مصالح فولادی را داد . به مشخصات فنی روی بندیل آرماتورها دقت کنید .

از نظر شکل ظاهری مهمترین موارد ذکر شد یک مورد دیگر در تست دستی گرفتن طول کوتاهی از آرماتور در دو دست و کمانه کردن آن ( خم کردن با دست ) با این روش می توان میزان سختی آرماتور A3 یا A2 را تشخیص داد . آرماتور A3 خیلی سختر و کمتر کمانه می شود و شکننده تر است ولی A2 زودتر و بیشتر خم می شود و با دست می توان نیزان انعطاف پذیری آن را نسبت به نوع A3 مشاهده کرد .

* به دلیل داشتن کربن بیشتر در میلگرد A3 رنگ فابریکی فولاد تیره تر از نوع A2 می باشد .

در صورتی که از نوع ظاهر و علائم آن نتوانستیم میلگرد را تشخیص دهیم به دلیل مسئولیت های اجرایی حتماً باید یک نمونه آن را به تست آزمایشگاهی رساند .

پاینده باشید

[کیوان بابایی]

بلوکهای سفالی :



نکته 1 : اجر سفال باید خوب پخته شده باشد و با برخورد دو آجر اصطلاحاً صدای زنگ دار شنیده شود . ( آجر سفال خوب پخته شده دارای رنگ روشن و یکدست می باشد )

نکته 2 : آجر سفال نباید دارای شکستگی و یا ترک باشد .

نکته 3 : زوايای بلوک کاملاً استاندارد و قائم باشد و در طول و عرض خود دچار اعوجاج نباشد

نکته 4 : سطوح بلوک سفالی باید صاف و عاری از انحنا و خمیدگی و دارای لبه های تیز و مستقیم بوده و بافت ریز و متراکم داشته باشند.

نکته 5 : بلوک سفال خوب نباید سنگین باشد و باید در برابر ضربه مقاوم باشد ( سنگینی سفال به این معناست که خاک مورد استفاده مرغوبیت لازم را ندارد )

نکته 6 : به جهت ایجاد چسبندگی لازم به بتن بالایی و همچنین به نازک کاری زیر سقف شیاردار می باشد.

منبع تصاویر : http://esfahansofal.blogfa.com

[matin2h]

سلام
من چند وقت پیش در کرج دیوار خارجی دیدم که با اجر سوفال دوطرف + یونولیت در وسط کار شده بود

فکر کنم بد نیست راجع بهش بحث بشه
اگر عکسی هست اپلود کنید
مثلا" اتصال ( پیوستگی ) یین سوفال و فوم
من مطلبی در سایت راجع به کوپلینگ ندیدم
فکر کنم جاش تو این تاپیک خالی باشه
سپاس