1393/3/2 ، 12:38 عصر
ضمن سلام و عرض ادب خدمت همکاران گرامی
یک سوال:
در طراحی سازه بتنی
طراحي بر اساس مقاومت نهائي همان روش ACI-99 ميباشد، در اين روش ضرايب کاهش مقاومت در روابط محاسباتي اعمال ميگردد و بارها با ضرايب افزايش بار افزوده ميشوند، به عنوان مثال در طراحي براي خمش ضريب کاهش مقاومت 0.90 و در طراحي براي برش ضريب کاهش مقاومت برابر 0.85 و در طراحي براي نيروي محوري ضريب کاهش مقاومت بين 0.70 الي 0.75 (بسته به نوع ميلگرد عرضي ستون) ميباشد، ضرايب افزايش بار نيز به عنوان مثال براي بار مرده و زنده برابر 1.40 و 1.70 ميباشند و .....
در روش طراحي بر اساس حد نهائي مقاومت، ضرايب افزايش بار نسبت به روش مقاومت نهائي کمتر ميباشد ولي در عوض ضرايب کاهش مقاومت به جاي اينکه در روابط طراحي اعمال گردد در مقاومت خود مصالح اعمال ميگردد، مطابق آئين نامه بتن ايران و مبحث 9 مقررات ملي ضريب کاهش مقاومت براي فولاد برابر 0.85 و براي بتن برابر 0.60 منظور ميگردد....
حال سوالم اینجاست که پس چرا ما در طراحی سازه فولادی به روش حالات حدی آن ضریب کاهش مقاومت را در خود مقاومت مصالح ضرب نمیکنیم؟! و مثل روش مقاومت نهایی بتن(کتاب دکتر مستوفی نژاد-جلد1-فصل3) ضرایب کاهش مقاومت را در روابط محاسباتی( بسته به اینکه عضو خمشی باشد یا...) ضرب میکنیم؟
آیا روش مقاومت نهایی و حالات حدی در بتن و فولاد با هم فرق میکند؟ چرا روش حالت حدی فولاد عین روش مقاومت نهایی بتن است؟
روش مقاومت نهایی و حالات حدی هر دو LRFD محسوب میشوند؟
یک سوال:
در طراحی سازه بتنی
طراحي بر اساس مقاومت نهائي همان روش ACI-99 ميباشد، در اين روش ضرايب کاهش مقاومت در روابط محاسباتي اعمال ميگردد و بارها با ضرايب افزايش بار افزوده ميشوند، به عنوان مثال در طراحي براي خمش ضريب کاهش مقاومت 0.90 و در طراحي براي برش ضريب کاهش مقاومت برابر 0.85 و در طراحي براي نيروي محوري ضريب کاهش مقاومت بين 0.70 الي 0.75 (بسته به نوع ميلگرد عرضي ستون) ميباشد، ضرايب افزايش بار نيز به عنوان مثال براي بار مرده و زنده برابر 1.40 و 1.70 ميباشند و .....
در روش طراحي بر اساس حد نهائي مقاومت، ضرايب افزايش بار نسبت به روش مقاومت نهائي کمتر ميباشد ولي در عوض ضرايب کاهش مقاومت به جاي اينکه در روابط طراحي اعمال گردد در مقاومت خود مصالح اعمال ميگردد، مطابق آئين نامه بتن ايران و مبحث 9 مقررات ملي ضريب کاهش مقاومت براي فولاد برابر 0.85 و براي بتن برابر 0.60 منظور ميگردد....
حال سوالم اینجاست که پس چرا ما در طراحی سازه فولادی به روش حالات حدی آن ضریب کاهش مقاومت را در خود مقاومت مصالح ضرب نمیکنیم؟! و مثل روش مقاومت نهایی بتن(کتاب دکتر مستوفی نژاد-جلد1-فصل3) ضرایب کاهش مقاومت را در روابط محاسباتی( بسته به اینکه عضو خمشی باشد یا...) ضرب میکنیم؟
آیا روش مقاومت نهایی و حالات حدی در بتن و فولاد با هم فرق میکند؟ چرا روش حالت حدی فولاد عین روش مقاومت نهایی بتن است؟
روش مقاومت نهایی و حالات حدی هر دو LRFD محسوب میشوند؟