1394/6/4 ، 09:28 عصر
امروز مجلس شورای اسلامی طرح ممنوعیت به کارگیری افراد بازنشسته را در دستگاه های دولتی تصویب کرد
چندی پیش که خبر در دستور کار بودن این طرح در مجلس به گوش رسید ، خوشحال شدیم که بالاخره یک نفر شجاع در این کشور پیدا شد که بخواهد یک کار اساسی و در جهت عدالت در این کشور انجام دهد . ولی پس از تصویب طرح دیدم که باز هم استثنائات اینجا هم گریبانگیر ما شده است . از زمان کنکور این تبعیض ها را مشاهده کردیم . خون به جگرمان نشست که ای مسوولین ، اگر واقعا میخواهید عدالت برقرار باشد ، بجای سهمیه دادن به برخی افراد ، بهشان از لحاظ مالی کمک کنید که بهترین.معلم های خصوصی رابگیرند و با علم خودشان و با مغز خودشان در کنکور شرکت کنند ، نه با سهمیه
ولی کسی گوش به این حرف ها نداد . باز رفتیم دانشگاه و خود را قانع کردیم که بالاخره این افراد خاص بر گردنمان حقی دارند و حالا این دانشگاه و ان دانشگاه فرقی نمیکند و مهم این است که خودمان پایه علمی امان را قوی کنیم و خلاصه این تبعیض را یک جوری حل کردیم پیش خودمان
بعد دوباره رسیدم به مرحله اشتغال . در دستگاه های دولتی در آزمونها شرکت کردیم ، رتبه اول و دوم و سوم شدیم ، ولی باز هم در مصاحبه ، سهمیه رسید به افراد خاص . باز خون به جگرمان شد و فریاد بر اوردیم که ای مسوولین ، بجای اینکه ناعادلانه با مردم رفتار کنید ، بیایید به افراد خاص اماکانات مالی بدهید که خودشان بروند برای خودشان کسب و کاری راه بیندازند و از ناشایسته سالاری دست بردارید و بگذارید افرادی که واقعا حقشان هست در استخدام دولت در بیاییند ولی کو گوش شنوا
باز دل خوش کردیم به بازنشسته شدن افراد . اما این هم خیالی عبث بود و اکثر بازنشسته ها باز هم با کمال پر رویی به سر کار بازگشتند و آن شغل را ارث پدر مادری خود قلمداد کردند . انهایی هم که بازنشسته شدند ، فرزند خودشان را بجای خودشان سر کار آوردند و آن شغل را در خانواده خود موروثی کردند
این هم از نمایش و ظاهر سازی امروز . مگر چقدر افراد غیر خاص در دستگاه های دولتی کار میکنند که آنها را مستثنی کردید ؟ غیر از این است که 70 درصد سهمیه دستگاه های دولتی در انحصار افراد خاص است ؟ 30 درصد باقیمانده هم که پارتی کت و کلفت داشته اند و استخدام شده اند و به این راحتی ها بنا نیست که بازنشسته شدند ، آن شغل را پس بدهند . حتی اگر هم دیگر مجبور باشند که خودشان سر کار نیایند ، یکی از فرزندانشان را به سر کار می آورند .
پس این قانون چی شد ؟ به چه دردی خورد ؟ افراد خاص که هستند ، بقیه هم که فرزندشان را می آورند ، پس این ظاهر سازیها برای چیست ؟
اینجا بود که فهمیدم هر دولتی برای اینکه بیشتر دوام داشته باشد ، از دست زدن به کارهای بزرگ پرهیز میکند تا خدای نکرده مورد خشم افراد متمول و خاص قرار نگیرد .
نمونه اش حذف یارانه این همه پولدار . الان 80 میلیون نفر یارانه میگیرند و این همه افراد پولدار جلوی چشم دولت ، ولی دریغ از یک جو همت
نمونه دیگرش بدهی یکصد هزار میلیارد تومانی افراد به نظام بانکی . وقتی ادم اینها را میشنود ، از تعجب انگشت به دهان میشود . آیا نمیشود به درب خانه شخصی که مثلا 150 میلیارد تومان به بانک بدهکار است رفته و 48 ساعت به وی مهلت داد که بدهی خود را پرداخت کند وگرنه او را اعدام کرد ؟
تا کی مسامحه ؟ تا کی بی عدالتی ؟ آیا فکر نمیکنید که افرادی که حقشان ضایع میشود ، این بغض ها را که فرو خورده اند ، یک روزی فوران خواهد کرد ؟
با امید به روزی که یک دولتی داشته باشیم که واقعا در جهت کسترش عدالت در کشور قدم بردارد و هیچ کسی بر کسی دیگر ارجحیت و برتری نداشته باشد
چندی پیش که خبر در دستور کار بودن این طرح در مجلس به گوش رسید ، خوشحال شدیم که بالاخره یک نفر شجاع در این کشور پیدا شد که بخواهد یک کار اساسی و در جهت عدالت در این کشور انجام دهد . ولی پس از تصویب طرح دیدم که باز هم استثنائات اینجا هم گریبانگیر ما شده است . از زمان کنکور این تبعیض ها را مشاهده کردیم . خون به جگرمان نشست که ای مسوولین ، اگر واقعا میخواهید عدالت برقرار باشد ، بجای سهمیه دادن به برخی افراد ، بهشان از لحاظ مالی کمک کنید که بهترین.معلم های خصوصی رابگیرند و با علم خودشان و با مغز خودشان در کنکور شرکت کنند ، نه با سهمیه
ولی کسی گوش به این حرف ها نداد . باز رفتیم دانشگاه و خود را قانع کردیم که بالاخره این افراد خاص بر گردنمان حقی دارند و حالا این دانشگاه و ان دانشگاه فرقی نمیکند و مهم این است که خودمان پایه علمی امان را قوی کنیم و خلاصه این تبعیض را یک جوری حل کردیم پیش خودمان
بعد دوباره رسیدم به مرحله اشتغال . در دستگاه های دولتی در آزمونها شرکت کردیم ، رتبه اول و دوم و سوم شدیم ، ولی باز هم در مصاحبه ، سهمیه رسید به افراد خاص . باز خون به جگرمان شد و فریاد بر اوردیم که ای مسوولین ، بجای اینکه ناعادلانه با مردم رفتار کنید ، بیایید به افراد خاص اماکانات مالی بدهید که خودشان بروند برای خودشان کسب و کاری راه بیندازند و از ناشایسته سالاری دست بردارید و بگذارید افرادی که واقعا حقشان هست در استخدام دولت در بیاییند ولی کو گوش شنوا
باز دل خوش کردیم به بازنشسته شدن افراد . اما این هم خیالی عبث بود و اکثر بازنشسته ها باز هم با کمال پر رویی به سر کار بازگشتند و آن شغل را ارث پدر مادری خود قلمداد کردند . انهایی هم که بازنشسته شدند ، فرزند خودشان را بجای خودشان سر کار آوردند و آن شغل را در خانواده خود موروثی کردند
این هم از نمایش و ظاهر سازی امروز . مگر چقدر افراد غیر خاص در دستگاه های دولتی کار میکنند که آنها را مستثنی کردید ؟ غیر از این است که 70 درصد سهمیه دستگاه های دولتی در انحصار افراد خاص است ؟ 30 درصد باقیمانده هم که پارتی کت و کلفت داشته اند و استخدام شده اند و به این راحتی ها بنا نیست که بازنشسته شدند ، آن شغل را پس بدهند . حتی اگر هم دیگر مجبور باشند که خودشان سر کار نیایند ، یکی از فرزندانشان را به سر کار می آورند .
پس این قانون چی شد ؟ به چه دردی خورد ؟ افراد خاص که هستند ، بقیه هم که فرزندشان را می آورند ، پس این ظاهر سازیها برای چیست ؟
اینجا بود که فهمیدم هر دولتی برای اینکه بیشتر دوام داشته باشد ، از دست زدن به کارهای بزرگ پرهیز میکند تا خدای نکرده مورد خشم افراد متمول و خاص قرار نگیرد .
نمونه اش حذف یارانه این همه پولدار . الان 80 میلیون نفر یارانه میگیرند و این همه افراد پولدار جلوی چشم دولت ، ولی دریغ از یک جو همت
نمونه دیگرش بدهی یکصد هزار میلیارد تومانی افراد به نظام بانکی . وقتی ادم اینها را میشنود ، از تعجب انگشت به دهان میشود . آیا نمیشود به درب خانه شخصی که مثلا 150 میلیارد تومان به بانک بدهکار است رفته و 48 ساعت به وی مهلت داد که بدهی خود را پرداخت کند وگرنه او را اعدام کرد ؟
تا کی مسامحه ؟ تا کی بی عدالتی ؟ آیا فکر نمیکنید که افرادی که حقشان ضایع میشود ، این بغض ها را که فرو خورده اند ، یک روزی فوران خواهد کرد ؟
با امید به روزی که یک دولتی داشته باشیم که واقعا در جهت کسترش عدالت در کشور قدم بردارد و هیچ کسی بر کسی دیگر ارجحیت و برتری نداشته باشد
