عجایبی از تخیل در معماری
چه چیز باعث می شود یک تصور معمارانه ارتقا یابد و به اوج برسد؟
” تخیل مهم تر از دانش است؛ دانش محدود است اما تخیل جهان را در بر می گیرد.”
ممکن است تصور کنید که این جمله از هنرمندی بزرگ مثل پابلو پیکاسو یا تالکین! اما به آلبرت انیشتین منسوب است. نظریه ای عجیب و روشنگرایانه از یک دانشمند فیزیک نظری. تصور به دانش فرم می دهد ؛ دانش را در زندگی وارد می کند و دنیای ما را گسترش می دهد. به آن رنگ روشن می زند و چاشنی اضافه می کند.
همه ی ما با تخیلات بزرگ متولد می شویم ، اما غالبا آن ها قبل از رسیدن به سن بلوغ از دست می روند که به ضرر ماست.
زمانی که تخیل به معماری اضافه می شود یک ایده ی طراحی معمولی به ساختمانی قابل سکونت تبدیل می شود. بسیاری از ساختمان ها فاقد این مهم هستند. لنداسکیپ های ساخته شده ی ما به طرز عجیبی قوه ی تصور زیاد ندارد و ما آن را می دانیم. آگاهانه یا نا آگاهانه.
پروژه های معماری که در این مطلب معرفی می شود، قدرت تخیل را در فضا ، سازه ، متریال ، عملکرد و تفکر آینده گرا به خوبی نشان می دهد. ما بیشتر فکر می کنیم که تنها راه محصور کردن فضا( ایجاد معماری ) چهار دیوار و یک سقف تخت است: یک باکس! اما اگر تخیل اعمال شود ، راهکار های دیگری پیش رویمان قرار خواهد گرفت.
تخیل در فضا
سقف خانه ی Sheats-Goldstein از John Lautner یک سطح ، عمودی یا هموار نیست. سطح وافل بتنی نه تنها سقف بلکه دیوار است. یک سطح بتنی صاف می تواند کافی باشد اما الگوی وافل ، ریتم و الگو ایجاد می کند. حفره هایی که در بتن تعبیه شده است روزنه هایی را برای ورود نور خورشید و بازی با نور ایجاد می کند و الگویی همیشه در حال تغییر بر روی زمین ایجاد می کند. این شاهکاری از قدرت تخیل است.
دیوار و سقف با هم ترکیب می شوند تا تصور پیله را در داخل این فضا ایجاد نماید. ریتم الگوهای داخلی شما را از طریق الگوهای غیر خطی همراهی می کند و محو تکرار معماری می کند.
لینک منبع:دکوراسیون داخلی شرکت معماری و دکوراسیون داخلی پویانو
http://pooyano.com/
چه چیز باعث می شود یک تصور معمارانه ارتقا یابد و به اوج برسد؟
” تخیل مهم تر از دانش است؛ دانش محدود است اما تخیل جهان را در بر می گیرد.”
ممکن است تصور کنید که این جمله از هنرمندی بزرگ مثل پابلو پیکاسو یا تالکین! اما به آلبرت انیشتین منسوب است. نظریه ای عجیب و روشنگرایانه از یک دانشمند فیزیک نظری. تصور به دانش فرم می دهد ؛ دانش را در زندگی وارد می کند و دنیای ما را گسترش می دهد. به آن رنگ روشن می زند و چاشنی اضافه می کند.
همه ی ما با تخیلات بزرگ متولد می شویم ، اما غالبا آن ها قبل از رسیدن به سن بلوغ از دست می روند که به ضرر ماست.
زمانی که تخیل به معماری اضافه می شود یک ایده ی طراحی معمولی به ساختمانی قابل سکونت تبدیل می شود. بسیاری از ساختمان ها فاقد این مهم هستند. لنداسکیپ های ساخته شده ی ما به طرز عجیبی قوه ی تصور زیاد ندارد و ما آن را می دانیم. آگاهانه یا نا آگاهانه.
پروژه های معماری که در این مطلب معرفی می شود، قدرت تخیل را در فضا ، سازه ، متریال ، عملکرد و تفکر آینده گرا به خوبی نشان می دهد. ما بیشتر فکر می کنیم که تنها راه محصور کردن فضا( ایجاد معماری ) چهار دیوار و یک سقف تخت است: یک باکس! اما اگر تخیل اعمال شود ، راهکار های دیگری پیش رویمان قرار خواهد گرفت.
تخیل در فضا
سقف خانه ی Sheats-Goldstein از John Lautner یک سطح ، عمودی یا هموار نیست. سطح وافل بتنی نه تنها سقف بلکه دیوار است. یک سطح بتنی صاف می تواند کافی باشد اما الگوی وافل ، ریتم و الگو ایجاد می کند. حفره هایی که در بتن تعبیه شده است روزنه هایی را برای ورود نور خورشید و بازی با نور ایجاد می کند و الگویی همیشه در حال تغییر بر روی زمین ایجاد می کند. این شاهکاری از قدرت تخیل است.
دیوار و سقف با هم ترکیب می شوند تا تصور پیله را در داخل این فضا ایجاد نماید. ریتم الگوهای داخلی شما را از طریق الگوهای غیر خطی همراهی می کند و محو تکرار معماری می کند.
لینک منبع:دکوراسیون داخلی شرکت معماری و دکوراسیون داخلی پویانو
http://pooyano.com/
