1391/12/29 ، 02:02 صبح
» سرویس: رسانه هاي ديگر - رسانه ديگر
کد خبر: 91122817917
دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۵:۱۴
1-1997.jpg
مطالعه‌ای جدید شواهدی را مبنی بر اینکه وقوع زمین‌لرزه می‌تواند آب را به طلا تبدیل کند، به‌دست آورده و نشان می‌دهد مناطق زلزله‌خیز در طولانی مدت به منابعی غنی از طلا تبدیل می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، همشهری آنلاین به نقل از NBC گزارش داد: براساس این مطالعه جدید، در جریان وقوع زمین‌لرزه، آب موجود در گسل‌ها تبخیر شده و طلا رسوب می‌کند. در این مدل مکانیزم کمیتی ارائه شده است که میان حضور طلا و کوارتزی که در بسیاری از منابع طلای جهان دیده می‌شود، ارتباطی برقرار می‌کند.
زمانی که زمین‌لرزه‌ای آغاز می‌شود، در طول شکستگی‌ای به نام گسل بر روی زمین حرکت می‌کند. گسل‌های بزرگ در طول خود از شکستگی‌های کوچکتر و به هم‌متصلی برخوردارند. آب معمولا در میان شکست‌ها و رگه‌های گسل‌ها را پر می‌کند و منجر به روان‌سازی گسل می‌شود.
به گفته محققان دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا، در عمق 10 کیلومتری از سطح زمین، تحت فشار و حرارت بسیار شدید، آب تراکم بالایی از دی‌اکسید‌کربن، سیلیس و طلا را با خود حمل می‌کند. طی وقوع زمین‌لرزه شکاف‌های گسل ناگهان بازتر می‌شوند و به این شکل آب ناگهان تبخیر شده و بلورهای سیلیس و تکه‌های طلا شکل می‌گیرند.
براین اساس، میزان طلایی که پس از زلزله از آب به جا می‌ماند، بسیار ناچیز است زیرا تراکم این فلز در آبهای زیرزمینی یک بخش در یک میلیون است. اما مناطق زلزله‌خیزی مانند گسل آلپین نیوزیلند از قابلیت ساخت مقادیر قابل توجهی طلا طی دوره‌ای 100 هزار ساله برخوردارند.
انتهای پیام
کد خبر: 91122817917
دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۵:۱۴
1-1997.jpg
مطالعه‌ای جدید شواهدی را مبنی بر اینکه وقوع زمین‌لرزه می‌تواند آب را به طلا تبدیل کند، به‌دست آورده و نشان می‌دهد مناطق زلزله‌خیز در طولانی مدت به منابعی غنی از طلا تبدیل می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، همشهری آنلاین به نقل از NBC گزارش داد: براساس این مطالعه جدید، در جریان وقوع زمین‌لرزه، آب موجود در گسل‌ها تبخیر شده و طلا رسوب می‌کند. در این مدل مکانیزم کمیتی ارائه شده است که میان حضور طلا و کوارتزی که در بسیاری از منابع طلای جهان دیده می‌شود، ارتباطی برقرار می‌کند.
زمانی که زمین‌لرزه‌ای آغاز می‌شود، در طول شکستگی‌ای به نام گسل بر روی زمین حرکت می‌کند. گسل‌های بزرگ در طول خود از شکستگی‌های کوچکتر و به هم‌متصلی برخوردارند. آب معمولا در میان شکست‌ها و رگه‌های گسل‌ها را پر می‌کند و منجر به روان‌سازی گسل می‌شود.
به گفته محققان دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا، در عمق 10 کیلومتری از سطح زمین، تحت فشار و حرارت بسیار شدید، آب تراکم بالایی از دی‌اکسید‌کربن، سیلیس و طلا را با خود حمل می‌کند. طی وقوع زمین‌لرزه شکاف‌های گسل ناگهان بازتر می‌شوند و به این شکل آب ناگهان تبخیر شده و بلورهای سیلیس و تکه‌های طلا شکل می‌گیرند.
براین اساس، میزان طلایی که پس از زلزله از آب به جا می‌ماند، بسیار ناچیز است زیرا تراکم این فلز در آبهای زیرزمینی یک بخش در یک میلیون است. اما مناطق زلزله‌خیزی مانند گسل آلپین نیوزیلند از قابلیت ساخت مقادیر قابل توجهی طلا طی دوره‌ای 100 هزار ساله برخوردارند.
انتهای پیام
